Sociale benadering gericht op samenwerking met naasten 

In de sociale benadering staat de relatie centraal: de verbinding van mens tot mens, voordat er sprake is van zorg of ondersteuning. Deze benadering helpt bewoners zich verbonden te blijven voelen met hun omgeving.

Deze visie is het vertrekpunt van dit project, waarin onderzocht wordt hoe bewoners, zorgverleners en naasten beter kunnen samenwerken aan een sociaal netwerk dat bijdraagt aan kwaliteit van leven. Het project legt nadruk op het behoud van sociale rollen en relaties, ook in een verpleeghuisomgeving.

Werken vanuit verbinding 

Hoe integreer je Sociale Bendering in bestaande processen om ervoor te zorgen dat er systematisch aandacht wordt besteed aan de het sociale netwerk van bewoners en hun naasten? Hoe ondersteun je in de zorg ook iemands rol als ouder, vriend of buur, ook wanneer het leven zich grotendeels binnen het verpleeghuis afspeelt? Met beantwoording van deze vragen werkt Saffier met steun van de regionale transitiemiddelen van het CZ Zorgkantoor (namens het ministerie van VWS) mee aan kennis over het betrekken van informele zorg in de intramurale zorgverlening. In de kennisconnectie, met andere Haagse organisaties en met organisaties die ook werken aan Sociale Benadering brengen wij vraagstukken, dilemma’s en oplossingen in.

De rol van begeleider sociaal netwerk 

Een belangrijk onderdeel is de invulling van de rol van ‘begeleider sociaal netwerk’. Deze begeleider ondersteunt bewoners en hun naasten bij het onderhouden van relaties en het uitbreiden van hun netwerk. Ook helpt hij of zij bij de overgang naar het verpleeghuis, een moment waarop sociale verbanden vaak onder druk staan.

Leren en delen 

Door aandacht te hebben voor relaties in plaats van alleen zorgtaken, ontstaat er een bredere kijk op welzijn. Het project verzamelt kennis en praktijkvoorbeelden die beschikbaar worden gesteld aan andere organisaties. Zo wordt de sociale benadering niet alleen lokaal, maar regionaal versterkt. De verwachting is dat bewoners zich minder eenzaam voelen en dat naasten zich meer betrokken weten bij het leven van hun geliefde in het verpleeghuis. Zorgverleners ervaren dat de samenwerking met familie en netwerk soepeler verloopt, omdat deze samenwerking vanaf het begin een onderdeel is van het zorgproces.