Verbeteren samenwerken formele en informele zorg 

Goede zorg draait niet alleen om professionele inzet, maar ook om de waardevolle bijdrage van naasten, mantelzorgers en vrijwilligers. Toch blijkt in de praktijk dat de samenwerking tussen formele en informele zorg niet altijd vanzelf gaat. Verschillen in verwachtingen, communicatie en beschikbare ondersteuning kunnen leiden tot knelpunten. Dit project richt zich op het verbeteren van die samenwerking, zodat bewoners profiteren van een sterkere gezamenlijke aanpak en medewerkers beter ondersteund worden. 

Samen leren in de praktijk 

Om te ontdekken wat er nodig is om formele en informele zorg optimaal te laten samenwerken, wordt een praktijkactieonderzoek uitgevoerd. Dit levert inzicht op in wensen, behoeften en knelpunten aan beide kanten. Vanuit deze inzichten worden materialen en interventies ontwikkeld die direct bijdragen aan betere samenwerking. 

De ontwikkelde hulpmiddelen worden getest binnen meerdere afdelingen. De ervaringen van bewoners, naasten en medewerkers worden nauwgezet gevolgd, zodat duidelijk wordt welke aanpakken daadwerkelijk waardevol zijn. Met steun van de regionale transitiemiddelen van het CZ Zorgkantoor (namens het ministerie van VWS) werken Florence, Amarosa, stichting Eykenburg, Van Ommerenpark en Respect aan dit project. 

Scholing en cultuurverandering 

Naast praktische hulpmiddelen is er ook aandacht voor scholing en kennisdeling. Medewerkers, vrijwilligers en naasten krijgen trainingen aangeboden om hun rol beter te begrijpen en elkaar te versterken. Dit vraagt niet alleen om nieuwe vaardigheden, maar ook om een bredere cultuurverandering binnen de organisaties: samenwerking met informele zorg wordt een vanzelfsprekend onderdeel van het dagelijks werk. 

Verwachte resultaten 

Het project levert een praktijkgerichte toolkit op die ook in andere organisaties toegepast kan worden. Nog belangrijker: bewoners ervaren meer samenhang in hun zorg, medewerkers worden ontlast en mantelzorgers voelen zich erkend in hun rol. Uiteindelijk ontstaat er een sterkere basis voor gezamenlijke zorg en ondersteuning, waarbij formeel en informeel elkaar niet vervangen, maar aanvullen.