Het woord ‘huidhonger’ valt vaak in deze tijd van het coronavirus. De behoefte aan intimiteit en fysieke aanraking is groot, juist in tijden van crisis, ook in verpleeghuizen. Bewoners kunnen hun naasten niet meer knuffelen. Voor zorgmedewerkers is het fysieke contact ook een gemis. Interventiemedewerker en onderzoeker bij Rutgers, Ymke Kelders, schreef een blog over het belang van intimiteit in deze tijden.
Ymke: ‘Al van jongs af aan hebben mensen in verschillende mate behoefte aan zachte aanraking. Onze huid bestaat uit zenuwcellen die deze aanraking registeren, waardoor we er naar gaan verlangen. Door aanraking ontspan je en door aanraking vermindert stress en angst.
Vanuit de zorg komen er geluiden over het gemis van aanraken en aangeraakt worden. Wanneer je zorg krijgt of geeft is er veel fysiek contact. Dit zijn vaak praktische handelingen: hulp bij wassen en aankleden, fysiotherapie of huidverzorging. Deze zorg gaat in deze tijd zoveel mogelijk door. Het verlangen naar dat ander soort contact – die echte aanraking – blijft, maar is nu niet mogelijk. We missen een hand op onze schouder, een knuffel, of kus op onze wang.